Empati’yi bitirdim sonunda. Son sayfaya kadar merakla okunan kitaplardan. Olasiliksiz’in yorumlarina da bakilirsa Adam Fawer surukleyicilik konusunda basarili. Yazimin bundan sonrasi bastan asagi spoiler benden soylemesi.
Kitapta cok tekrarlanan bi cumle vardi. Birileri birilerini bogdugunda: Gozlerinin onunde siyah noktaciklar yanip sonmeye basladi. Nedense ben bu cumleye taktım. Her okudugumda nefessiz kalir gibi oluyorum. Bir de kitabin kapagindaki renk lekelerini, sinestezinin etkilerinden cok bu cumledeki noktaciklara benzetiyorum.
Beyin dalgalari konusunda bugune kadar ortaya atilmis teoriler ve Elijah ile Winter’in empatisinin bunlara baglanmasi basariliydi. Ozellikle sinesteziden bahsedilen her bolumu yutarak okudum. Kitabin en basinda bahsi gecen, Elijah’in yaptigi isi de yapmak isterdim dogrusu. Yuz ifadelerinden insan okumak. Ayrica etnik gruplasmalarin, liderligin ve ortama uyum saglama surecinin yayilan frekanslara baglanmasi da cok isabetliydi. Bir de beyin hucreleri arasinda birlestirme problemi, zihnin nerede olustugunun bilinmemesi gibi seyleri ogrenmek de heyecan vericiydi. Ayna noronlarin asiri gelismesi sonucu meydana gelen empati aciklamasi da ilgincti. Abartilmis sinestezim olsun istemezdim heralde. Ama empati gordugum yerde kesin kosarak kacicam bundan sonra. Empat diye bir sey gercekten var midir bilmiyorum, ama cidden korkutucuymus.
Aslinda kitap cok da bekledigim gibi cikmadi. Ne bekliyordum bilmiyorum ki. Ilk basta daha bilimsel gerçeklerden bahsederken sonlara dogru biraz fazla Da Vinci Sifresi’ne benzemeye basladi. Papalar, kardinaller, hristiyanliga karsi cikanlar, Stevie’nin her turlu bilgiye iki tiklamayla ulasmasi vs.vs. Bir de kitaba bu kadar cok multi-dahi biraz fazla geldi. Zekadan bu kadar yogun bahsedilen bir kitapta daha zekice bir son beklerdim ozetle.
Yine de benim icin cok degerli bir kitap, cunku populer yayinlar arasinda sinesteziye bu kadar cok yer veren -Sinestezya’dan baska-bir yayin bildigim kadariyla yok. Olsa fena olmazdi tabi. Sıradaki kitap: Jeffrey Moore – Sinestezya :)
Daha cok sinestezi daha cok sinestezi!
Çoğu insana saçma gelen sorular sorarak etrafta dolaşıyorum: 6 ne renktir? Perşembe hangi cinstir? Sizce 5 yeşil midir yoksa kırmızı mıdır? O kadae heyecanlıyım ki. Kendim gibi birilerini bulmam gerek. Tahmin ettiğimden daha çok olumlu cevap alıyorum: 6 tabi ki sarıdır başka ne renk olabilir ki? Çarşamba yeşildir, Mayıs erkektir. Bazıları ise ‘delirdin mi?’ der gibi bakıyor. Libya’da yaşamak yaramadı herhalde diye düünüyorlardır eminim. Olumlu cevap verenler ise bütün sayıların bir rengi olduğundan o kadar emin ki. Bunun çok saçma olduğunu düşünen insanlar olduğunu tahmin bile edemiyorlar. Çünkü onlar birer SİNESTEZİK. Tıpkı benim gibi.
İşin ilginç yanı, Sinestezi bilimsel olarak bir ‘hastalık’ olarak nitelenirken, sinesteziklerin çoğu bunu harika bir deneyim olarak görüyor. Dahası bu insanların tamamına yakını, bir farklılıkları olduğunun bilincinde bile değil.
EkşiSözlük’te aynen şöyle deniyordu: […] sahip olanların, herkesin kendileri gibi olduğunu düşündükleri ve hatta öyle olmadığını öğrenince büyük şaşkınlıklar geçirdiği, 
Kim ne derse desin sinestezi herkesin yaşamasını dileyebileceğim muhteşem tecrübelerden biridir. Dünyayı renkli algılamak gibisi var mıdır?